En toen zaten we opeens en masse thuis. De Corona maatregelen houden ons van de straat. Hoe gaan we het volhouden en volbrengen? En thuis waar we werken, lesgeven en opvoeden , groeit ook de onzekerheid. Van zorgen om je naasten en hun kansen om besmet te raken, via het organiseren van het huishouden met de kinderen, naar somberen over je baan en orderportefeuille nu de economie ook geraakt lijkt. En er ontstaan kansen en prachtige initiatieven. Dit is een tijd van bezinning en her oriëntatie.
Om mij heen zie ik mensen zoeken naar een goede invulling van hun rol en naar zingeving. Mannen en vrouwen doen dat anders. Er komt meer aandacht voor vastlopende mannen. Onlangs zag ik een TEDtalk van Nathan Vos, ” How to keep fantastic men alive” ( ) Dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Mannen zoeken geen hulp en willen hun problemen zelf oplossen. De zorgen verstoppen ze achter maskers. Nathan Vos brengt hiermee niets nieuws. Wel met de uiterste consequentie waarvoor enkele kiezen. Het groeiend aantal zelfdodingen onder mannen vind ik schokkend en ontluisterend. En alle ingeslikte teleurstellingen, depressies en andere onderdrukte emoties! Hoe is het daar nu mee gesteld, in deze pandemische situatie waarin we gevangen lijken te zitten?!
Mannen koesteren andere overtuigingen. ” Ik hoor dit te kunnen oplossen”. “Met je problemen loop je niet te koop”. Ondertussen hebben ze essentiële vragen en nog geen antwoorden. “Hoe zorg ik ervoor, dat ik als kostwinner overeind blijf, dat ik mijn gezin veiligheid en zekerheid kan bieden”? “Hoe blijf ik de succesvolle collega”? “Hoe blijf ik in beeld?” “Hoe ga ik om met de spoken in mijn hoofd?” “Waarin vind ik voldoening en vervulling en wat kan me weer raken?”
We leren deze weken improviseren. In mijn omgeving zie ik een hele zorginstelling en masse en in heel korte tijd over gaan op beeldbellen. Ook in het onderwijs zoomt en teamt men er op los. Niet gedacht, dat het zo snel en zo makkelijk zou gaan. Zelf heb ik een oude aanname bij het vuilnis gezet. Om te coachen moet je bij elkaar zijn. Elkaars energie voelen, de ander gewaar worden en daarop reageren. Ik was bang de kern van mijn werkwijze kwijt te zijn. Niets is minder waar. Coachen op afstand gaat heel goed. Sterker nog, het biedt veel mogelijkheden. Ook ontdek ik de coaching in de natuur.
Nu we een drietal weken onderweg zijn in de nieuwe wereld gaat de aandacht meer uit naar de mensen die niet goed kunnen volgen. Dat is ook goed, want je aanpassen kan niet zo maar. Lukt het je ook om tijd te vragen voor je zorgen, wanneer je dagelijks geleefd wordt door alle ontwikkelingen?
Zelf ben ik in gesprek met mannen die antwoorden willen en oplossingen zoeken voor hun zorgen. Zij hebben een eerste stap gezet. Ze stappen uit hun isolement en vragen aandacht en een luisterend oor. Ze hebben behoefte aan iemand die meedenkt, die hen niet veroordeelt en op weg helpt. Wil je sparren zoek een maatje. Ze staan een muisklik van je vandaan. Echt waar.